Op spelletjes ben ik nooit gek geweest. Vraag me niet waarom, maar ik speel ze tot op de dag van vandaag nooit. Met mijn ouders – nou ja, moeder – kaartte ik veel en vroeger wilden we nog weleens Monopoly of ‘Mens, erger je niet’ op tafel zetten. Moderne spellen ken ik alleen van naam, maar heb ik nooit gespeeld. Als er één ding is dat ik wel graag doe, en tegelijkertijd veel te weinig, zijn het muziekquizes. En daarom: liefde voor deze 4 liedjes met cijfers in de titel.
Favoriete hobby
Jaren geleden deed ik het vaak toen ik nog in Nederland woonde. Simpel as: gooi een muziekje aan en degene die het ’t eerste raad ‘wint’. Er viel niets te winnen, maar ik wist wel altijd heel veel. In mijn categorie muziek dan uiteraard. Fanatiek ben ik ook. Ik ramde op tafel, slaakte kreten, mensen schrokken zich een hoedje van me, dat werk.
Het is me altijd bijgebleven dat de beste vriend van mijn toenmalige vriend zei: jeetje, heb jij niets te doen ofzo? Zit jij de hele dag lyrics te lezen dat je zoveel weet? Hij vond het natuurlijk bloedirritant om ‘verslagen’ te worden door een vrouw. Snap ik 😉
Laatst sprak een vriendin van me de legendarische woorden ‘Het was eerste kerstdag 1961′ en dan denkt, volgens mij, toch elke Nederlander direct aan Flappie van Youp van ’t Hek? Ze voegde er nog de magische woorden: ‘ja, want jij refereert ook altijd zo lekker aan lyrics, dus bij dezen.’ Ja, het is wel een beetje mijn signature way of writing and thinking. Bij de één meer dan bij de ander, en als ik mensen niet (goed/net) ken, sla ik ze niet om de oren met lyrics, maar er zijn weinig gesprekken met mij waar geen lyrics voorbij komen zeilen.
Dus ik denk: waarom geen stukje eraan wijden? Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik net zie dat mijn ‘Note’ al van 14 december 2023 stamt. Wat maar weer eens aangeeft hoe snel de tijd gaat en de dagen voorbij vliegen (want de dagen vliegen om! – dat komt dan weer uit Kinderen voor Kinderen)
Here we go.
Het was eerste kerstdag 1961
Ja, famous. Het Kerstlied van Youp van ’t Hek, uit 1978 met zijn vreselijke vader die zijn konijn, Flappie, opdiende als kerstdiner. Wat een lijer, ik laat altijd een traan. Het ergste wat mijn moeder ooit heeft gedaan is al mijn Maroon 5-posters en merchandise van de muur scheuren en weggooien. Nu ik het schrijf word ik weer kwaad, want ik snapte niet waarom ze dat deed? Net als Youp.
Als reden kreeg ik: ik heb ruimte nodig aan de muur. Met de toegift van mijn vader: als je het zo leuk had gevonden, had je het wel meegenomen naar je kamer (ik woonde op kamers en kwam thuis op een verscheurde kamer).
Maroon 5
Hmm ja, er weleens bij stil gestaan dat deze kamer mijn ouderlijk huis, een gezellige, veilige haven is? Dat ik hier graag thuiskom bij mijn favoriete band? Maar vanaf toen dus in een galerie van mijn moeders’ schilderijen. Weg was ‘mijn’ kamer. Ik snapte het wel, maar de manier waarop maakte me ZO KWAAD. En dan ook nog mij de schuld geven voor, waarschijnlijk, een woedeaanval van mijn moeder.
Het is echt al duizend jaar geleden, maar zie helemaal voor me dat mijn moeder tegen mijn vader zei: ja, ik wil ruimte voor mijn werk, maar wil Sascia’s posters er niet afhalen. En mijn vader: gewoon doen, kan jou dat schelen, moet ze het maar meenemen.
Oke, je hebt gelijk: RATS! Met het van de muur trekken van die posters, scheurde ze een stukje uit mijn hart.
Dit zijn dus van die typische dingen die ik (hopelijk) niet bij mijn eigen dochter zal doen. De schade die ze bij mij van binnen aanrichtte met deze actie was het in geen geval waard. Ik ben nu 38 en schrijf er nog over. Hadden ze het er niet gewoon rustig vanaf kunnen halen en netjes neer kunnen leggen? Had ik in ieder geval kunnen bedenken wat ik nog wilde meenemen of niet.
Liefde voor deze 4 liedjes met cijfers in de titel
Maar nee, gewoon keihard alles gesloopt.
Kun je nagaan als ze onze mopshond hadden opgediend als kerstdiner. Ja, we gaan even rigoreus. Al had zij niet zo lekker gesmaakt als konijn.
Sorry Luus (ze heet Luci).
Oke, genoeg over dooie beesten.
3 uur ’s nachts – 7 januari
Totaal andere categorie, maar toen ik ging nadenken over liedjes met data erin, was deze hit van Toontje Lager de eerste die in me opkwam. ‘Stiekem met je gedanst’ getiteld en absoluut één van mijn favoriete nummers. Uitgebracht in 1983 en dat ging natuurlijk over de liefde. Boy meets girl in de kroeg, man durft niet op haar af te stappen, dus beeldt zich in met haar te dansen.
Bit of a perv really zou Bridget Jones zeggen. Ja, naast referenties naar lyrics, val ik ook vaak terug op films. Maar ik snap het wel, en heb mezelf, in mijn verlegen jaren, ook vaak zat met een bepaalde jongen gevisualiseerd. Dus ik snapte hem wel daar in de kroeg. ‘Stiekem gedanst’ was dan ook het grootste succes van Toontje Lager.
En van ons kikkerlandje naar de andere kant van de wereld.
52nd Mount Pleasant Street
Hooowwww, een huis vol, oftewel Crowded House. Nieuw-Zeelandse band die voorheen zongen onder de naam Split Enz! Onder die naam schreven ze één van mijn lievelingsnummers. Andere favoriet van me is dus deze: ‘Weather with you’. 52nd Mount Pleasant zet me direct neer achter mijn bureau in Berlijn. Ik werkte op/aan Alex(anderplatz) en had het niet naar mijn zin in die functie.
Liefde voor deze 4 liedjes met cijfers in de titel
Ik zat er pas net, maar mijn sollicitatie kwam in niets overeen met wat ik ineens aan het doen was. Ik voelde me naar en teleurgesteld, maar had elke dag uitzicht op een gebouw tegenover ons kantoor, waarop de cijfers 31 33 staan.
Achter dit bureau, terwijl ik ‘Everything now’ van Arcade Fire hoorde, voelde ik dat ik wat met muziek wilde doen. En door die nummers (31 33) gok ik dat ik aan dit lied van Crowded House moest denken. Motel Jukebox (nu een categorie onder Modesk.nl) ontstond en ik begon over muziek te schrijven. ‘Weather with you’ draagt ook een boodschap mee, waar ik nooit over had nagedacht, maar nu kan ik het niet meer ont-horen. Mooie brug naar een nieuwe post.
Sinds een dag of 2
Hennie Vrienten, Doe Maar: kom er maar in. Ik heb dus nooit veel gehad met Doe Maar. Wilde bijna de maffe woordgrap ‘Doe maar niet’ maken ;), maar hallo. Eén van de grootsten, al dan niet dé grootste popgroep van Nederland. Overigens is niet ‘Sinds een dag of 2’ mijn lievelingsnummer van Doe Maar, maar ‘Belle Helene’. Vooral ook omdat ik in 2005 wat had met een man van 11 jaar ouder en ik me wel kon vinden in dat lied. In de strijd van ‘mag dit wel of niet?’ Ja, het was legaal, maar ik 19 en hij 30 maakt uw buurt weer prettig, was toch wel een levensgroot verschil.
Hij vond het vooral een ding, terwijl ik stiekem dacht: joe, je mag in je handjes knijpen dat zo’n jonge freule klamme handjes van je krijgt ;).
We hadden wel een tijdje iets, want op een oude fiets moet je het leren. Sorry, die moest ik erin fietsen. Uiteindelijk ‘wilde’ hij niet, omdat hij mij een studententijd gunde. 10 jaar later kwamen we elkaar weer tegen en was het vuur er nog steeds, maar zei ik na een tijdje ‘nee’ (ik woonde in Berlijn, had een ander leven, en hij nog steeds hetzelfde in Nederland) en sinds een jaar of 4 antwoord hij niet meer.
Ik heb inmiddels een dochter en al 7,5 jaar een relatie, dus wat was er nog hè. Maar ik denk wel altijd aan hem, bij ‘Belle Helène’ en vooral bij ‘België’ van Het Goede Doel. Wat geen nummer in de titel heeft, dus daarover later meer. In een post die over steden in titels van nummers gaat