Zondag: overdag over de markt gestruind in Mauerpark. Bijna een t-shirt gekocht, maar ik vond ‘m toch wat prijzig en grijs is mijn kleur niet, dus hij hangt er nog ;).
Luci ging mee en de mops en ik hadden het heet. We konden nergens komen zonder een hoop ge-oeh en ge-aah, but what else is new? De kraampjes waren interessant (maar duur!). Het was aardig aan de temperatuur en het was druk, dus ik zette Luus regelmatig aan het water. Toen het geslenter haar teveel werd, heeft ze een paar meter op mijn armen doorgebracht. Bij een kledingkraampje bleek nog een andere mops aanwezig, dus die twee bij elkaar waren een attractie an sich! Rond een uur of zes hadden we de markt wel gezien en togen we naar huis.
Die avond verlieten een aantal huisgenoten de campus – ze deden rondjes in het huis en er kwamen nogal wat tranen en knuffels bij kijken. Ik voelde me een beetje gek – enerzijds ‘ken’ ik die mensen net twee weken en deed het me vrij weinig dat ze vertrokken. Van slechts één huisgenote betreurde ik het vertrek, maar de jongens deden me niet heel veel. Aardig hoor, maar ik had er weinig mee en dat was wederzijds. Anderzijds vond ik het toch een beetje maf dat sommigen mij geen gedag zeiden. Je hebt elkaar toch meerdere malen gezien, met elkaar aan tafel gezeten, bent met elkaar uit geweest. Dan is het toch wel zo sociaal om even een hand te geven, am I right? Niet zo heel erg lekker geslapen dus die nacht. Gemengde gevoelens, maar ach – dat is het leven, komen en gaan van mensen.
Werk
De dag erna kreeg ik een fijn bericht van het Berlijnse content bedrijf: Greatcontent. Ik kon aan het werk als freelance copywriter, ik was blij! Ondertussen zag ik ook weer een aantal fulltime vacatures en dus gingen er weer wat brieven de deur uit. Na een hele dag binnen besloot ik aan het einde der dag toch nog even de fiets te pakken en naar de Kurfürstendamm te rijden. Een paar schoenenzaken bezocht; één daarvan had nog een stukje oude collectie van Fred de la Bretonière (potverdorie geen maat 39 meer), daarna wat kledingzaken langsgegaan en via de supermarkt naar huis. Eigenlijk was ik deze dag van plan om naar de Alexanderplatz te gaan om wat straten te verkennen, maar ik had geen zin om ‘helemaal’ naar Alex te gaan. Dat is zo’n 35 minuten met de de S-Bahn en U-Bahn vanaf hier. Vanaf Bhf Zoo is het één rechte lijn naar Alex, dus eigenlijk merk je er weinig van. Maar goed, soms blijf je liever wat dichterbij bij huis. Vooral als het al 15 uur is ;).
Sommerschlußverkauf
Deze week begon ook de zogeheten ‘Sommerschlußverkauf’ in Duitsland, wat wil zeggen dat bijna alle winkels 50 tot 70% korting voeren. Dinsdag ben ik dus ’s middags met Luci in de S-Bahn gestapt naar Bahnhof Zoo – ik was erg benieuwd wat de collecties nog te bieden hadden. Op zoek naar een winkel bleek de straat in kwestie nogal lang te zijn waardoor het ietwat langer duurde voordat ik op de plaats van bestemming arriveerde. Ik vond een fantastische blauwe trenchcoat, maar heb deze wijs laten hangen. (Nog) geen (goedbetaalde) baan betekent even de broekriem aantrekken helaas. Daarover gesproken heb ik die dag wel gesolliciteerd naar een leuke vacature binnen een mode-bedrijf – fingers crossed.
Girl panic!
Mijn woensdag was wat saai, maar erg nodig. Wasjes doen, kamer weer een beetje op orde, schoonmaken en toen ik eindelijk in alle rust van mijn guilty pleasure Pretty Little Liars genoot, hoorde ik stemmen in onze gang. ‘Hallo.. hallo?’ Er was blijkbaar niemand thuis en ik heb altijd mijn deur open staan (ik kan mezelf nu wel voor mijn hoofd slaan). Ze (de eigenaren van de campus) stonden dus ineens aan mijn deur terwijl ik met Luci op mijn schoot op bed zat. Eerste vraag: ist das dein Hund? (toen ik hier kwam was ik in de veronderstelling dat Pluus mee mocht, maar ze blijkt niet toegestaan te zijn) – ik wist dat dit foute boel was. Ik zat in mijn ondergoed onder een dekentje en kleedde me snel even aan. Ik sloot mijn kamerdeur en stond de twee vrouwen te woord. Rázend waren ze over de toestand in onze gang. We hebben vrijdag natuurlijk een feestje gehad en daarvoor stoelen, de diepvries en en een grote tafel op de gang gezet. Helaas voelden de sjouwers in kwestie zich nog niet geroepen tot opruimen en heel de reut stond hier dus op de gang. De dames waren far from amused. En ze spraken mij erop aan, omdat ik weer zo beleefd moest zijn. Had ik nu mijn deur maar op slot gedraaid.. Ik vertelde ze in mijn beste Duits (ze spreken geen Engels, hoe dan, je runt een studentencampus?) dat we de spullen op zouden ruimen en het bierkratje voor de deur (ik drink niet eens bier) weg zouden brengen. Ook bleek de vriezer helemaal niet van ons te zijn en deze moest dus terug naar de kelder. Ugh. Ze gingen helemaal los op me en daar kwam bovenop dat ze Luci weg willen hebben, vóór het weekend – het is niet toegestaan dus weg ermee. Vanzelfsprekend had ik grote paniek en gooide het hele verhaal meteen op de Facebook-chat van ons huis. Een huisgenootje kwam direct naar beneden gestoven om me mee te nemen voor een geruststellende kop koffie. We overlegden dat we Luci vrijdag als ze weer langskomen in een andere kamer onderbrengen zodat de eigenaresse denkt dat ze weg is. Dan zal ik een grote tas moeten kopen zodat ik Luci van en naar de campus kan smokkelen zonder dat mensen argwaan krijgen. De arme mops, ze doet geen vlieg kwaad. Gelukkig wil het hele huis Luci graag hier houden, dus iedereen helpt en denkt mee. Want kom op nou: een kleine, lieve snoepiedee als deze mag toch niet weg?
En dan wat positiefs: eergisteren gesolliciteerd naar een functie als vertaler van modeteksten (Duits naar Nederlands) en ik kreeg gisteren reactie: volgende week kan ik op gesprek en ik heb er best een goed gevoel over. ’s Avonds ben ik nog even op de fiets gestapt voor boodschappen en de rest van de avond heb ik Modern Family gekeken – zo leuk!
Dan vandaag; waarop ik een tekstje heb getypt voor GreatContent, bij nog een ander bedrijf heb gesolliciteerd als freelancer (zij zijn ook enthousiast), zo even ga sporten en dan – denk ik – naar het centrum ga. Ik weet nog niet naar welk deel aangezien ik een heel lijstje heb met plekken/winkels die ik wil bezoeken, maar ach. Ik zie het wel – ik geniet gewoon met volle teugen van Berlijn.