Sas, het is echt tof wat jij hebt gedaan! Eh, dank u, maar wat precies? Nou, verhuizen naar Berlijn, terwijl je in Nederland huis en haard had. Dat dit 4,5 jaar geleden een flinke stap was, besef ik me alleen als iemand voorafgaande tegen me zegt.
Ik dacht nooit in de term emigreren, maar zag het luchtiger. Dat kwam denk ik doordat het proces zo makkelijk verliep. De baan vond ik online, de sollicitatie ging via Skype. Mijn kamer vond ik op Facebook en mijn ticket was ook zo geboekt. Kortom: het was bij mij binnen een week gepiept en er was geen tranentrekkend afscheid. Ik stapte in de trein met een instelling van: ‘ik ga iets nieuws proberen en als het niet leuk is, ben ik zo weer terug’.
Waarom ik ‘ja’ zei tegen emigreren
Verhuizen naar Berlijn was voor mijn gevoel een hele logische stap. Ik wilde tijdens mijn studie al stage lopen in Berlijn (en London) en dat lukte niet door het beleid van de hogeschool. Daarom nam ik me voor om na mijn studie iets internationaals te gaan doen.
Natuurlijk vond ik het kneiter spannend, want ik ging alleen met mijn mopshond onder mijn arm. Ik kende niemand, sprak niet bepaald goed Duits en de stad was me relatief onbekend. Punt is: het voelde goed. Ik wist dat als ik eenmaal een baan zou hebben, ik elke dag ergens heen zou kunnen en ook vanzelf mensen zou leren kennen.
Freelancen in Berlijn
Van die fulltime baan is uiteindelijk niks gekomen. In Nederland had ik me ingeschreven bij de KvK, dus ik ging als freelancer aan de slag. Achteraf moest het allemaal zo zijn. Ik ving een eerste glimp op van het Digital Nomad bestaan en dat voelde prettig. Ik wilde niet 40 uur per week ‘opgesloten’ zitten in een kantoor, en al helemaal niet in stad van mijn hart Berlijn. Het ´is dit alles’ gevoel van na mijn afstuderen in Nederland was compleet weg.
Ik heb 4 jaar in Berlijn gewoond, goede freelance-klussen gedaan, maar ook fulltime gewerkt. Geen seconde spijt gehad!
Hola Barcelona!
Ja, van Duitsland naar Spanje! Dit besluit was van andere aard. All by myself was ik niet gegaan, maar als je in Berlijn op een knappe Spanjaard stuit, kunnen er mooie dingen gebeuren. Na beiden jaren in Berlijn te hebben doorgebracht, en een aantal tripjes Barna te hebben gedaan, dachten we allebei na over een switch. Hij wilde graag in Barcelona wonen en zou eens rond gaan solliciteren.
Ik wilde weer graag Spaans leren en was wel in voor avontuur. Klanten in mijn freelance-netwerk kon ik aanschrijven en Barcelona bood weer nieuw perspectief. Alleen als hij een goed aanbod kreeg, zouden we het erop wagen. Dat kwam eind september 2017 en zodoende hakten we samen de knoop door: hola Barcelona!
Ik werk momenteel fulltime en klus bij als freelancer voor Nederlandse opdrachtgevers. Gaat prima! Wat je vanuit Haarlem en Berlijn kan, gaat vanuit Barcelona ook.
Vijf bijkomende voordelen van emigreren
Het enige dat Berlijn en Barcelona met elkaar gemeen hebben, is de letter B. Ja, flauw, aber ist halt so. Op het moment van schrijven wonen we bijna een half jaar in Barcelona en voel ik me meer thuis. Ik mis Berlijn wel, maar Barcelona was een goede stap. Als ik even rust heb, besef ik me hoeveel ik heb geleerd van emigreren naar Berlijn, en hoeveel kansen Barcelona biedt.
Emigreren verrijkt absoluut je leven – and this is why:
- Nieuwe talen
Na 4 jaar Berlijn, spreek ik nu vloeiend Duits. Ik had ook geen idee, maar dit werkt enorm in mijn voordeel in Barcelona. Je zou denken dat ik het zo gepland heb. Als relatieve Barna newbee, spreek ik nog geen Spaans, maar daar wordt aan gewerkt.
2. Leer culturen waarderen
Nederland – Duitsland was geen switch voor mij. Duitsland – Spanje wel. Van de pünktlichkeit und gründlichkeit naar tranquilo y manana is nog steeds wennen. Wel heerlijk hoor! Van altijd met elkaar (plus vrienden zien) ineens naar het land waar we familie hebben, is ook een ding. Ik vind het fijn, want Spanjaarden zijn enorme levensgenieters, closer met de familie en content van aard, maar het is wel apart. Spanjaarden hebben andere gewoonten dan ik gewend ben en daar komt van mijn kant zeker een dosis aanpassingsvermogen en flexibiliteit bij kijken. Wat me op het volgende punt brengt:
3. Tranquilo, relax babe, maak je niet zo druk – loslaten
Continue lawaai op straat, vaak met de familie zijn (waarmee ik nog niet kan praten), andere openingstijden, andere gewoonten. Ik moet er erg aan wennen en heb soms wat stress. Liefde zegt dan altijd dat ik moet relaxen, want ja, we kunnen er niks aan doen. Spanje is nu eenmaal anders en het is zoveel fijner om je niet druk te maken. Ik kan toch niets veranderen, alleen mijn eigen instelling en houding.