De zon in Spanje: het is een vloek en een zegen tegelijk.
Het is 3 oktober en ik liep om 10.45 uur de deur uit in een tanktop met shorts. Oh ja, ik smeerde toch ook mijn gezicht en armen maar even in.
Ik herhaal: het is 3 oktober (!!)
Een haat liefde-verhouding heb ik met het klimaat in Spanje. Ik ben geen mens van de warmte, want ik heb het al snel warm en transpireer ook best wel (ja, ik sta voor de realiteit, geen ge-sugarcoat)
Vanmorgen postte ik een foto van mezelf op het strand van Vilanova waarbij ik ook zei dat je mij er geen plezier mee doet om me op een strand neer te leggen met 30 graden. überhaupt niet eigenlijk. Mijn laatste zomervakantie was in 2008, en de (bijna) 4 jaar dat we in Barcelona woonden, kan ik de keren dat wij op het strand, daadwerkelijk in het zand, zijn geweest op 1 hand tellen.
1x was ik er met vrienden uit de US (die nu weer terug zijn naar de US). Het was bloedheet, vol, overal zat zand (duh) en ik was alleen maar heel bang om te verbranden, omdat het zo heet was.
Verbrand in Denemarken: laat dat maar aan mij over
Ironisch genoeg ben ik dit jaar een keer verbrand, en dat was op citytrip in Kopenhagen. Daar waar je niet verwacht dat je zal verbranden, eerder bevriezen 😉 en dus geen crème bij je hebt: daar ga je de mist in.
Ik smeer me vaker in dan de gemiddelde persoon, maar met mijn zeer blanke huid ben ik gewoon zo verbrand. Daar heb ik geen zin in, dus voorkomen is beter dan genezen. Ik loop altijd rond met zonnebrand in mijn tasje. En als ik het een keer vergeet, schiet ik zo een drogist in.
Yes, het allerbeste zou zijn om me standaard ’s ochtends in te smeren, het onderdeel van mijn routine te maken. Ik hoor gewoon steeds een stemmetje in mijn hoofd met die continue zon die zegt: pas op, huidkanker. Het kan niet goed zijn, en het is ook niet goed, om je huid – wat voor huid dan ook – zo direct aan de zon bloot te stellen. Ook al verbrand je niet snel, een smeertje is toch zo gedaan?
Gekke is dat mijn vriend, een zeer blanke Spanjaard en zijn vader met een donkerdere huid, zich ook niet of nauwelijks insmeren. Vinden ze niet nodig. Nja oké – ik wel.
Het lijkt wel reclame voor zonnebrand!
Geldt ook voor m’n dochter, want zij heeft écht mijn huidje. Dat is dus elke dag smeren geblazen. Ik laat haar er al van kleins af aan (ze is bijna 2) aan wennen zodat ze er later geen hekel aan krijgt. Kan nog gebeuren, maar dat zij dan maar zo. Ik laat haar mij soms ook een beetje insmeren, zodat ze ziet dat ‘mama het ook doet, en ze dus niet de enige is.’ – en dat vind ze natuurlijk leuk. Zo’n witte vlek op mijn kuup die ZIJ uit mag smeren.
Gut, het lijkt wel een gesponsorde post voor een zonnebrandmerk, maar dat is het niet.
Enfin, het klimaat is niet alleen maar kommer en kwel (ooooh, wat een kommer en kwel). Het maakt ook dat ik niet hard hoef na te denken over outfits en laagjes.
Het is warm of in ieder geval niet koud, dus een jurkje, playsuit of short met shirt zijn genoeg. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik me mooier voel, meer powerful voel in een mooie jeans, shirt en jasje, maar dat zit er nog even niet in hier.
Haat-liefdeverhouding met de zon
Je zou bijna denken: waarom komt die meid niet terug naar Nederland, of ga ik niet weer terug naar Berlijn? Tja, Spanje heeft ook veel hele plezierige kanten!
Ze zeggen vaak dat je verlangt naar, of wilt, wat je niet hebt. Dat is in deze ook absoluut waar. In Nederland en Duitsland werd ik humeurig van de regen en vroege donkerte, en nu ik bijna 4 jaar in Spanje woon, snak ik naar eens een DAGJE regen en donkerte. De herfst, de seizoenen überhaupt, weer eens ruiken zou zo leuk zijn. Maar dat gebeurt niet. Krijg nu spontaan zin om een stukkie over Spanje met Kerstmis (in de warmte) te schrijven, dus stay tuned.
Geloof het of niet, en voor de gemiddelde Nederlander is dit onvoorstelbaar, maar: altijd zon gaat ook vervelen. NL staat niet voor niets bekend als koud kikkerlandje, dus kan me ergens indenken dat je nu denkt: ga je mond spoelen ;). Gaan we weer: je verlangt naar wat je niet hebt.
Ik ben in ieder geval wel dolgelukkig dat ik nu het strand op 10 min loopafstand heb, en er in de ochtend of (na)middag lekker heen kan lopen. De mops mag ook weer mee (is verboden tussen maart en september) en m’n dochter wordt ook blij van water.
De enige die niet zo van strand en water houdt, is m’n vriend – de Spanjaard.