Een paar weken geleden werd ik spontaan om 4.55 uur wakker. Niet zomaar ff tussendoor om te toiletteren, maar gewoon zo: poef KLAARWAKKER. Ik voelde een energie van: joh, ga er gewoon alvast uit. Dus dat deed ik.
Ik ben sowieso al jaren een Frühaufsteher (ik sta graag vroeg op). Dat heb ik mezelf een soort van aangeleerd rond 2018. Destijds organiseerde coach Mel Robbins haar Mindset Reset (ben sinds ongeveer 2016 bezig met persoonlijke ontwikkeling) en deed ik elke ochtend mee om een mooi handvat te hebben.
Vroeg opstaan, koffie en een motivational video kijken. De rest van de dag voelde ik me vrij nutteloos, maar ik was in ieder geval vroeg opgestaan. En dat voelde goed.
Fast forward naar 2023: ondertussen ben ik alweer meer dan 2 jaar moeder en is tijd voor mezelf een van m’n, of eigenlijk wel mijn grootste struggle. En dan bedoel ik niet even alleen kunnen douchen (ze doet gewoon de deur open en komt binnen) of even alleen de deur uit (dit schrijf ik nu wel, maar gebeurt nooit tenzij gepland).
Tijd voor mezelf nu ik moeder ben
Tijd voor mezelf is overigens ook het eerste wat er bij inschiet. Vaak denk ik: oke, nu ga ik ervoor, maar blijkt dat in de praktijk anders. Valt mijn dochter als een blok in slaap ’s middags, maar ga ik in plaats van een post schrijven of een concept uitwerken, de was en afwas staan doen. O dan pak ik direct de badkamers mee, even dit en even dit.
Feit is dat ik meestal ’s middags weinig inspiratie voel, en mijn productiviteit om te schrijven zeer laag is, dus dan vertel ik mezelf maar weer van alles en WEG is de tijd voor mezelf.
Zullen vast meer moeders herkennen. Of je nu schrijft of wat dan ook graag doet.
Dat wilde ik anders, en het was alsof een kracht groter dan de mijne besloot: zo Theuerzeit, het is deze ochtend 4:55 uur – nu ga je eens voor jezelf zitten en aan jezelf denken. Er ging een soort van extra dimensie voor me open. M’n vriend en dochter zijn uitslapers, en waar ik me er gewoonlijk aan irriteer dat mijn vriend met pijn en moeite opstaat rond 8.15 uur, vond ik het idee van AL deze blissful uren voor mezelf HEERLIJK.
Ineens waren er zeeën van tijd!
The Miracle Morning
Die dag pakte ik mediteren weer op, keek ik inspirerende video’s waar ik normaal niet aan toekom zonder mijn dochters backing vocals in m’n oor, en voelde ik ineens weer inspiratie om te schrijven!
In december kwam daar al mijn Jukebox Adventskalender uit voort, want ineens had ik TIJD. And cliché, but so true (funny how it seems. Always in time, but never in Line for dreams – Spandau Ballet – True) – tijd, en dan bedoel ik voor mezelf, is een schaars iets nu ik een beeldschoon, stoer, klein meisje van 2 jaar in mijn leven heb.
Een dag nadat ik, uit mezelf, vroeg was opgestaan zag ik het boek ‘The Miracle Morning’ voorbijkomen bij Rachel van Sas, aka De Huismuts en was geïntrigeerd. Ik besloot dat het boek me wellicht nog een extra duwtje zou geven en schafte het aan.
Door de SAVERS (Silence, Affirmations, Visualisations, Energize, Reading, Writing) ben ik dan ook vast meditatie en yoga gaan integreren. Rachel schreef het zelf in haar Insta Stories en ik ervaar het hetzelfde: Energize oftewel beweging schiet er als eerste bij in tijdens mijn ochtendroutine.
Schrijven kan ik wel, zitten in stilte ook, maar de verleiding is groot om daarna meteen in actie modus te gaan, omdat ik inspiratie voel. Als in: nog meer schrijven en alvast dingen doen wat ik normaal uitstel.
Het verschil in helderheid na 10 minuten yoga is waanzinnig!
Echt een stap om mezelf dan op m’n yogamat te slingeren! Het zijn maar 10 minuten for F’s sake, maar het voelt alsof ik ervoor naar de sportschool moet rijden.
Sterke is: het verschil in helderheid dat ik voel, na 10 minuten yoga, is zo heerlijk. Alsof ik al iets extra’s heb bereikt die dag. Zo fijn!
Toch maf dat het mentaal zo’n mega stap is.
Naast schrijven, yoga en meditatie startte ik ook met affirmaties. Ik probeerde eens een visualisatie, en had ineens 15 minuten vrij om elke dag Spaans te oefenen!
En ineens zie je hoe routines werken, want als ik het nu – geen idee hoe lang ik het nu al doe – een dagje niet doe, niet yoga, niet mediteer of niet Spaans- dan ben ik van de leg. Dan mist er iets. Het is net als met sporten. I am dreading it the first time, maar zit ik er eenmaal in, dan voel ik me niet goed wanneer ik te lang niet ga!
Mooie ook van vroeg opstaan: je kunt je hele eigen ding doen voordat de rest opstaat. Voordat je meegaat in de sleur van je werk of de dag, en je hoeft niet met je eigen dingen te wachten tot na je werk of je klaar bent met zorgen voor anderen.
Over struggles gesproken: toen ik fulltime werkte, en nu, nu ik vanaf 12 uur zowel de verzorgende factor als het entertainmentprogramma van onze dochter ben, heb ik daarna echt geen energie meer over om te schrijven, lezen, sporten waddanook.
Dus dat was mijn 2 cents voor vanmorgen. Schreef de post al eerder, maar zoals ik zei: tijd voor mezelf moet ik maken, en dat deed ik vandaag weer om 4.55 uur.
Heerlijk!