Het was Eerste Kerstdag 1961, eh maart 2016 en ik was ein wenig obsessed door een Duitse collega. Als Massive Attack’s – Unfinished sympathy speelt, denk ik aan de periode met hem. Maar ook automatisch aan een ander, want hoewel dit lied kleeft aan een anekdote over hem, N. , was er ook nog een ander A. Die eigenlijk veel meer met dit lied te maken heeft. Ik neem je mee in: Over onbereikbare liefde en ‘Unfinished sympathy’.
Afleiding om emoties niet te hoeven voelen
Destijds, en dat geef ik nu gewoon toe, klampte ik me nogal vast aan flings met mannen als afleiding om niet aan andere aspecten in mijn leven te hoeven denken. Mijn vader overleed in november 2014 en onze emotionele band was altijd lastig. Voormalig marine-man, liet weinig emotie zien, en het was moeilijk om tot hem door te dringen. Lastig om zijn aandacht te vangen, Hij werd ziek toen ik 11 was en hoewel hij daar niks aan kon doen, nam zijn aandacht voor mij nogal af.
Ik voelde me niet gezien. En dat is eigenlijk altijd zo gebleven tot net voor zijn overlijden.
Kan tot geen andere conclusie komen dan dat, de band met mijn vader er mede voor gezorgd heeft dat ik altijd bezig was met jongens. En later mannen, onbereikbare mannen. De eerste in deze anekdote valt in deze eerste categorie, en de tweede..
Nou ja, lees zelf maar.
Kleine achtergrondinformatie: deze situatie speelde zich af in Berlijn, waar ik lang heb gewoond en gewerkt, in 2016.
Lees hier meer over mijn 4,5 jaar in Berlijn
Red flags ten over
N. en ik waren directe collega’s. Red Flag. In februari joinde ik dat bedrijf en twee weken later sloeg de vlam in de pan tussen ons. The heat was on, om met de woorden van Glenn Frey (1984) te spreken. De man in kwestie had een vriendin. Red Flag, maar hey, ik had weer iets om me in vast te bijten.
Hij flirtte keihard met me terwijl iedereen wist dat hij bezet was. En ik werd ook gewaarschuwd, maar luisterde niet. Ik was veel te nieuwsgierig, vond hem leuk, voelde me gewild en wilde meer weten.
You’re the book that I have opened, and now I want to know much more.
Massive attack – unfinished sympathy (1991)
Het was spannend, en ik had extra zin om naar kantoor te gaan.
Finger weg, zoals de Duitsers zeggen, maar o – ik werd naar hem toe getrokken als een stier op een rood kleedje. Na weken van vlinders en flirtation vroeg ik ‘m mee uit. Of ja, uit? Gewoon wandelen door Tiergarten met mijn hond. Wat drinken en eindigden, surprise, bij mij thuis op de bank met een film. Dat kreeg natuurlijk een staartje, want hij sloeg zijn arm om mij heen, vertelde mij hoe lang hij dit al wilde en er werd gezoend. Ik zie ons nog zitten.
Ik vond het heerlijk, ook al wist ik dat het fout was
Na nog wat geklets zei hij flat out: ‘ich will Sex’ en dit kan ik niet typen zonder ‘I want your sex’ van George Michael in mijn hoofd te horen.
Dus dat. Waar hij right then and there bereikt had wat hij wilde, kreeg ik gevoelens voor hem. Terwijl ik wist dat hij al jaren samen was met zijn vriendin, maar daar gaat de elpee vol geromantiseer. Al helemaal als iemand jou de hemel inprijst en zijn vriendin afzeikt. RED FLAG, maar ik vond het heerlijk.
The curiousness of your potential kiss has got my mind and body aching.
Massive attack – unfinished sympathy (1991)
In plaats van verwerken waar ik daadwerkelijk doorheen ging (het gemis van mijn vader, van het missen van zijn liefde) stortte ik me op N. Wat ik vaker deed in de jaren na de dood van mijn vader. Om het gemis te verdoven. Nu ik het schrijf, voel ik tegelijkertijd die heerlijke spanning van onze flirt, maar word ik ook misselijk als ik me besef dat ik me zo slecht voelde over mezelf dat ik me in deze shit stortte.
Geloof dat ik een beetje volgens het principe dacht: ik geef hem aandacht, mijn leuke spontane kant en goed oke, ook sex – dan volgt de rest vanzelf wel. Totaal voorbijgaande aan mijn eigen gevoelens en behoeftes. Ik wilde meer, was op zoek naar support, naar loyaliteit, naar iemand die bleef en dat stond niet in de kaarten van N.
Dus ik ging door met waar we mee bezig waren. He would come to his senses and choose me.
Wat een tegenstrijdigheden.
Na een maand of wat (en vele lunches en intieme momenten tussen ons verder) gaf hij aan dat ‘ie niet meer verder wilde met zijn vriendin. Gek genoeg was dat een moment waarop ik dacht: oef, dan zit ik dalijk met ‘m opgescheept, want hij woont in het huis van zijn vriendin.
We namen afscheid op metro Samariterstrasse (voormalig Oost), in Berlijn, en hij vertrok naar Halensee (voormalig West). 200 punten voor mensen die nu aan Over de Muur van Klein Orkest denken.
Ik liep naar huis en kreeg het wat benauwd, maar voelde ook spanning. Zou hij echt zijn vriendin achter zich laten en bij mij op de stoep staan? Wilde ik dit wel?
Had ik daar nu maar naar geluisterd..
Over onbereikbare liefde en ‘Unfinished sympathy’.
Tot mijn grote verbazing (en walging) zette hij het de volgende ochtend op een compleet negeren. Ineens bestond ik niet meer. En dat terwijl we 3 stoelen van elkaar verwijderd zaten. Ik werd gek van binnen, en wilde verhaal halen, maar me tegelijkertijd ook niet laten kennen.
Van een aantal collega’s hoorde ik wat en ik wilde met hem praten. Ineens toonde hij zijn ware aard en kreeg ik uiteindelijk uitspraken als: ja, we hebben goede sex gehad, maar ik verlaat mijn vriendin niet voor je.
Dat zei ‘ie gewoon zo bluntly, terwijl ‘ie warme adem uitblies in de kou.
Wellicht had zijn vriendin thuis iets gemerkt, en moest ‘ie op zijn tellen passen. Ik bestond gewoon niet meer..
Het was ook niet dat mensen om ons heen mij niet hadden gewaarschuwd. Hij scheen al eens tegen collega’s gezegd te hebben dat het hem alleen om de sex ging, maar dat wilde ik gewoon niet horen. Ik zou hem namelijk veranderen!
Concluderend voelde ik me als Carrie Bradshaw in Sex and the City toen ze Jack Berger voor de eerste keer ontmoette. De twee flirtten erop los, uit alles bleek dat hij interesse had, totdat hij ineens zei dat hij een vriendin had.
Ha, ik pakte de lyrics van ‘Unfinished Sympathy’ er net bij en wat denk je? Het kan niet beter bij dit verhaal passen. Ik heb altijd gehoord ‘I know that I have been mad in love before, and how that could be with you’. Wat blijkt: ‘I know that I have imagined love before, and how it could be with you’.
Zelf had ik ook een dubbele agenda
Het maffe was dat ik achteraf niet snap waarom ik me hier zo diep in heb laten keilen, want 1. N. was een lul die zijn vriendin bedroog en 2. ik had op de achtergrond nog contact met iemand anders. Niet veel, want ik was all caught up in N. maar toen het stukliep met N. bedacht ik me dat A. er ook nog was.
Zo oneerlijk dit. Maar hey, mannen zijn ook niet heilig.
Dus ik stortte me op A. en hij bleek wel een ‘good catch’ te zijn. Langzaamaan (zoals dat heurt) werd het wat. Totdat een collega mij publiekelijk aansprak over A. (leuke man zeg!) en N. er lucht van kreeg dat ik een ander had. Ik wilde eigenlijk niet dat hij dat wist, maar het zorgde ervoor dat N. weer naar mij toe trok. RED FLAG, F*U, maar oh-oh, wat genoot ik weer van zijn aandacht.
Tja, iets met onverwerkte gevoelens, trauma, me van de een in de ander stortte, omdat ik niet wist wat ik met mezelf aanmoest.
Onderweg (naar morgen) met A. dacht ik niet aan N, totdat we een film in de bios keken een scene me deed inzien dat ik daar met N. wilde zitten. A. was fantastisch, maar hij maakte niet in me los wat N. in me losmaakte. Ha, ja een steekje of 86 😉 dat maakte N. bij me los. Dat weet ik nu, maar destijds romantiseerde ik de boel de lucht in.
Hoe leuk A. ook was, ik was verliefd op N. Zag het ook zitten met A. en vond hem oprecht leuk, maar die spanning en dat verbodene van N. trok me enorm. Typische foute man. En je weet dat ‘ie fout is, maar oh – ik kon me er niet tegen verzetten. Kon ik natuurlijk wel, maar ik wilde het niet. A. was te ‘makkelijk’ en makkelijke liefde is toch niet goed? Daar moet iets achtersteken? Nee, laten we voor de bad guy gaan.
I know that I have imagined love before, and how it could be with you’.
Massive attack – unfinished sympathy (1991)
N. die mij helemaal niet wilde, en als enige doel had om mij weg te krijgen bij iemand die het wel goed meende. Ja, twisted.
Altijd luisteren naar je intuïtie
Ik liep een tijdje verward rond. Met A. die ik heel vaak zag en waarmee ik leuke dingen deed, maar desondanks overdag flirtende met N. waarvan ik genoot.
Snap nu ik weer in the trip down memory lane zit ook opeens waarom dit lied deze situatie schreeuwt: ik vertelde A. namelijk na een concert van MASSIVE ATTACK in Berlijn, dat mijn gevoel voor hem met de muziek mee was (pun intended). Echt, wat een trut. Had dat hele concert met hem gedaan, terwijl ik er eigenlijk met een ander had willen staan (en dat rijmt!)
Als ik mij niet vergis heeft A. zelfs nog ‘Unfinished Sympathy’ voor me gefilmd.
Needless to say, is het met N. nooit iets geworden. Terugkijkende (is nu 7 jaar geleden) was het zo eng om mezelf zo te verliezen. Ik had gewoon nergens meer oog voor, waande wat rond in mijn eigen leven. Net als de zangeres in de clip van Unfinished Sympathy, om uiteindelijk met heel mijn hart en ziel van mijn roze wolk af te pleuren. Het lied is overigens opgenomen in 1 enkel shot, hoe indrukwekkend.
Ongelooflijk pijnlijk, maar ik verkoos die pijn blijkbaar over de pijn van andere emoties. Ik bedoel, een man die recht in je gezicht zegt dat ‘ie, door jullie affaire, weer goede sex heeft met zijn vriendin? Dan ben je niet goed snik hoor. En mijn andere collega’s hebben me 100x geprobeerd wakker te schudden, maar hij had me gewoon totaal in zijn greep.
Ik wilde het gewoon niet zien of horen
Zie echt een patroon in mijn snak naar aandacht na de dood van mijn vader. Me vastklampen aan iemand, hem willen hebben en niet kunnen krijgen. It’s a heartache (Bonnie Tyler, 1977) en dat aspect van moeilijke liefde gewend zijn, omdat mijn vader ook zo miniem was met liefde uiten. Voor mij was het logisch dat liefde moeilijk was. Unattainable. Was het easy? Like de Australier waar ik mee was? Dan was er niks aan en was er vast iets mis.
Nee, ik moest dat nare gevoel hebben, van me unworthy voelen (au!), vechten, achter iemand aanlopen en niet weten waar ik aan toe was. Love is a battlefield. Dat was N. en daarom ging ik voor hem.
Dat N. een cheatende idioot is, dat staat buiten kijf. Kunst is om zoveel van jezelf houden dat je met een grote boog om dit soort mafklappers heenloopt.
Like a soul without a mind, in a body without a heart
Massive attack – unfinished sympathy (1991)
Maar goed: ik was er zelf bij, was onzeker, vond mezelf weinig waard en met die frequentie trok ik ze zelf aan. Had ik me worthy en sterk gevoeld, dan was hij mij niet eens opgevallen. En dan zeggen ze in dating- en liefdesland ook wel dat je bepaalde mensen nodig hebt in je leven om een les van te leren.
Wat een prachtige brug naar een stuk wat ik vorig jaar schreef voor de Jukebox Adventskalender 2022: Level 42 – Lessons in Love.