Help, ik zat weer eens in de Spaanse kappersstoel!

En toen ineens besloot ik gewoon te gaan. Na een paar weken wikken, wegen en m’n afspraak 4x verzetten om ‘m daarna te cancellen om.. ja om wat eigenlijk hè? Help, ik zat weer eens in de Spaanse kappersstoel!

Ben al minstens 2x bij die kap geweest, en ineens vond ik ‘m niet meer ‘goed genoeg’? Want o guttegut, ik moet in het Spaans uitleggen wat ik wilde. Nah und, heb ik toch vaker gedaan, en ja, het is soms onwennig, maar het is altijd goed gekomen. Wellicht lag het aan de tijd van de maand, maar ineens kwam m’n onzekere Sas weer naar boven.

Versies van mezelf

De versie van mij die liever wegkruipt voor uitdagingen en het onbekende. In plaats van te gaan staan voor wat ze wil en waarin ze gelooft. Soms is het op krankzinnige wijze gewoon makkelijker om die onzekere versie van mezelf te zijn, besefte ik mij toen de kapster mijn haar waste en het haarmasker 15 minuten in moest trekken.

BEFORE:

Dan hoef ik namelijk bepaalde dingen niet te doen, en blijft alles ‘lekker’ zoals het is. Is dat wel zo lekker, though? Ben ik daarvoor in de wieg gelegd? Denk het niet. Is dat de versie van mezelf die ik graag wil zijn? Nee. Als je, je bedenkt dat ik twee keer in mijn leven ben geëmigreerd en al talloze dingen heb gedaan, waarvan ik niet had vermoedt dat ze niet in de sterren (1 miljoen sterren!! Frank Boeijen – fantastisch lied) stonden.

Ik ken geen grijs gebied

Dan is een bezoek aan de Spaanse (Vilanovese, ik woon in Vilanova i la Geltru) kapper toch wel de minst grote uitdaging? Ja nou ja, bagataliseer de boel all you want. Boos worden op mezelf, omdat ik me even wat minder zeker van mezelf voel helpt ook niet. Het heeft toch even geduurd voordat ik mezelf bij de cojones (ballen) greep en in die stoel zat.

M’n vriend zegt weleens tegen me dat ik geen grijs gebied ken. Ik schiet ineens van 1 naar 100 (en terug), maar kan ook opeens van zwart naar wit (deeeeenk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit – ook weer Frank Boeijen) schakelen. Het proces van 1 naar 100 vindt wel plaats, maar slechts in mijn eigen hoofd.

Die verwerking ervaar ik alleen. Voor de buitenwereld komt m’n besluit vaak als een verrassing: “oh ze doet ineens dit.” Nee, het proces liep al in m’n hoofd en ik besloot dat ik genoeg had van m’n getwijfel.

Net als mijn bevalplan, maar dan anders

Hoe dan ook: ik zat dus vanmorgen bij de kapper. Moet ineens denken aan m’n bevalplan tijdens m’n, jawel, bevalling. En het voorafgaande bevalplan waarvan ik dacht: ik wil dit, ik wil dat juist helemaal niet. Blabla. – tja, totdat ik puffend met m’n benen wijd in die stoel lag en Laia (onze dochter) onderweg was.

Meen jij nu dat ik nog aan een bevalplan dacht? Fuck dat hele ding. Maandenlang riep ik, waarschijnlijk uit een lack of control net zoals ik die bij de kapper voel, dat ik iemand aan m’n bed wilde die Engels sprak verdorie!! Mijn recalcitrantie en inner controlfreak schreeuwde dat ik me wilde kunnen uiten op zo’n cruciaal punt in m’n leven.

Nu is mijn vriend Spaans en zei hij maandenlang dat hij het woord wel kon doen, maar dan ben ik dan weer te feministisch voor. Laat mijn vriend toch niet voor mij communiceren, daar ben ik zelf gebekt genoeg voor. Ja, maar niet in het Spaans.

Help, ik zat weer eens in de Spaanse kappersstoel!

Ik zei gisteren toch tegen een goede vriend van me dat als zelfonderschatting (selfunderestimation) een vak was, ik het zou kunnen onderwijzen. Grappig bedoelt, maar ik doe mezelf onwijs te kort door dergelijke mate van zelfonderschatting. Het is nergens voor nodig bovendien, maar wel lekker veilig zoals ik hierboven al zei.

Dan hoef ik ‘lekker’ niks. Tja, en dan kom ik ook nergens.

Net als dat er tijdens mijn bevalling een, wel iets heftigere, knop omging, schakelde die knop gisteren ook van links naar rechts. Bevallende van mijn dochter gaf ik niks meer om de randvoorwaarden, en juist omdat ik gisteren met rechte rug die kapperszaak binnenstapte, verdween die onzekere versie van mezelf ook achter de coulissen.

Nee, ze spreken geen Engels

Laatste wat ik dacht is dat ik de kapper met m’n bevalling zou vergelijken, maar net als (in de film, ik wil het! – Toontje Lager) toen had ik ook een hoofd vol gedachten, overtuigingen en oordeelde ik ook zo over mezelf.

Hier past de quote: “What if I fall?” Oh, but my darling, “What if you fly?” (Erin Hanson) mooi. Maffe is dat ik er nu achterkom dat ze ‘fall’ zegt en ik ‘fail’ dacht. Heftig, wel. Punt is: soms moet ik even stoppen met denken en gewoon doen! Und so wie immer: eenmaal daar begreep ik NIET (ja, kapitalen for emphasis) waarom ik zolang had gewacht?! Naarmate mijn haar geknipt werd, steeg ik van binnen op van trots.

Haar weer lekker bijgeknipt en ik mezelf overwonnen.

Ps: je brandt natuurlijk van verlangen om een ‘after’, so aquí tienes! (here you go):

AFTER:

Ik lijk wel een ander mens. Was ook sinds september vorig jaar niet meer gweest, omdat ik niet wist of ik voor kort of lang wilde gaan. Ja, precies goed dit. Mijn haar was zo lang en sluik (SAAAAI), dat mijn natuurlijke krullen totaal verdwenen waren.

But here I am again!

Mocht je overigens naar de kapper willen in Spanje, is dit handig om te weten:

Spaans woordenlijstje voor als je gaat ‘kapperen’

Afspraak – cita
Hi, ik heb een afspraak voor – Hola, buenos días. Tengo una cita para…
Het haar – el pelo
Wassen en knippen – lavar y cortar
Drogen – secar
Stijlen – peinar
Lagen/laagjes – capas
Lang haar – pelo largo
Kort haar – pelo corto
Stijl – liso
Krul – rizado
Betalen – pagar

Mocht je het je afvragen: aangezien ik in Vilanova i la Geltrú, vlakbij Barcelona, woon, spreekt de kapper geen woord Engels. Al deed de naam van de kapper, D Room experience, mij anders vermoeden. De mede-eigenaresse/kapster spreekt allicht wel Engels, maar zo minimaal dat ze niet durft?

Dat maak ik namelijk vaker mee, en daar kan ik ook een post over schrijven.

Heb je die van me tegoed!