Daar is ‘ie dan eindelijk: de post die ik 2 posts geleden had willen pennen, als verlenging op een vorig stuk: dit zijn de vele voordelen aan wonen in Vilanova i la Geltrú.
Strand
Met stip op numero uno: het strand op 10 minuten loopafstand. Ik kan schrijven wat ik wil, maar dat doet het geluk van een strand om de hoek hebben geen eer aan. Ik vind het zo’n ongelooflijke luxe om de deur uit te lopen en binnen 15 minuten (hangt er even vanaf of ik Laia of Luci bij me heb, want dan duurt het langer) op het strand te zijn.
De boulevard van Vilanova is ook prachtig met haar hotels (zie hier wat tips!), en we hebben sinds 1,5 jaar Bloom Coffee waar lekker ontbeten kan worden. Op de tijden dat ik naar strand ga, is het altijd rustig. Ik loop ernaartoe, loop heen en weer op het strand, gooi er een meditatie, mziek of podcast op, zie onze mops lekker spurten en dan lijkt de wereld ver weg.
Water heeft altijd een rustgevende werking op me gehad, en vriendinnen die langs zijn gekomen zitten nu thuis dat strand te missen.
Ja, het is écht een luxe. Waarvoor 98% van de Leute op vakantie gaat, heb ik hier om de hoek
Kleinschalig
Nou, kleinschaligER moet ik zeggen. Kijk, ik zanik zo nu en dan vanwege het feit dat Vilanova shoppingwise niet veel soeps is, maar laat ik eerlijk zijn: het is niet zo dat ik in Barcelona overal heenging. Alle shopping gebieden in Barna vermeed ik liever vanwege de bak mensen die er rondloopt.
Feit is dat ik meer online shop dan in de winkel. Ik heb hier niet echt een winkel. Vilanova heeft Calserra waar je heengaat voor wat premium brands en verder shop ik hier meer voor Laia dan voor mezelf. Voor Laia kom ik graag bij Petit Tutu, soms bij Zara Kids en that’s it.
In tegenstelling tot Barcelona heeft Vilanova gewoon één luxe sportschool, één publiek zwembad, één vestiging van een winkel en veel goede restaurants waarvan je weet: gaan we daarheen, dan is het goed. En zo niet, dan is er meestal een nieuwe kok of nieuw menu, en hoor je dat via-via.
Meer verbinding
Wellicht zocht ik in Barcelona in de verkeerde hoek, maar ik voel hier meer verbinding dan in Barna. Er is een Vilanova expats groep, en zij hebben ook een whats app groep in het Engels. Daar zit ik in, aangezien de meeste vrouwen daarin moeder zijn en we elkaar onderling tips kunnen geven.
Daar voelde ik weerstand bij, want ‘ik wil niet alleen maar met moeders omgaan, niet alleen maar met kindjes zitten’. Je hoeft er ook niets mee, maar het is er wel. Toen ik in Barcelona het oproepje deed (jaren terug) of iemand iets mee wilde gaan drinken/nieuwe mensen wilde leren kennen, zaten er ook 19-25 jarigen tussen. Ja, ik ben 36 en daar zit ik niet meer op te wachten.
Er wordt trouwens ook een wekelijkse Spaanse sessie georganiseerd hier in mijn lievelingshotel, en daar ga ik ook maar eens naartoe.
Dit zijn de vele voordelen aan wonen in Vilanova i la Geltrú.
Daarnaast zijn mensen hier vriendelijker. Op een uitzondering na zie ik hier nooit iemand chagerijnen, komt het nooit voor dat winkelpersoneel drukker is met zichzelf dan met de klant. Het viel me gisteren weer op in een winkel in Barcelona: je wordt niet eens begroet
Heb nog steeds, ben pas 4 maanden weg, mijn vaste adres in Barcelona hoor, want in 4 jaar bouw je die ook op en Vilanova is maar een uurtje weg, dus als ik naar Barna wil, kan dat.
Ik kan kiezen voor de chaos, en keer terug in de rust
We hebben er lang over nagedacht om de stap te maken van de drukke stad naar een rustigere stad, en uiteindelijk besloten het te doen.
Wat ons tegenhield was de gedachte van verveling in Vilanova. Barcelona barst immers van de opties, maar juist daardoor voelden wij ook enorme overwhelm. Je kunt zoveel dat je, of in ieder geval ik, niets ondernam. Had een planning, ik keek ernaar en raakte overdonderd. Dan bleef ik vaak thuis, of in mijn eigen buurt, want ergens met de metro naartoe: daar had ik eigenlijk geen zin in. Stuk fietsen vind ik heerlijk, maar ik had al binnen 3 minuten stress op de weg.
Ja, er zijn veel restaurants, maar de kans is ook groter dat het eten tegenvalt. Er zijn talloze winkels, maar uiteindelijk kwam ik nooit met iets thuis. Allebei deden we eigenlijk vooral online: shoppen en eten bestellen. Helemaal toen Laia ons kwam vergezellen, lekker eten thuis laten bezorgen.
Wat me brengt op de enige twee dingen (die ik zo kan bedenken) die ik mis uit Barcelona.
Verscheidenheid in restaurants en ontbijtjes (bestellen)
Ja, een enorm luxeding. In Barcelona bestelden we vaak eten, en we woonden vrij centraal, dus hadden alle opties van de wereld. Je kan het je zo gek niet bedenken en ze bezorgen het thuis. In het weekend bestelden we vaak ontbijt bij een bepaald restaurant en ik was groot fan van pokebowls.
Die opties hebben we hier niet, en hoewel ons dat hier enorm veel geld bespaard, mis ik het soms wel.
Lovecycle
Vorig jaar besloot ik eindelijk om eens op zo’n indoor bike te kruipen en ik was er niet meer af te slaan. Voordat we naar Vilanova verhuisden deed ik het 2x per week en dat merkte ik aan mijn lichaam en mind. Vanaf ons oude appartement was het 15/17 minuten lopen en het liefst deed ik het ’s ochtends. Vroeg opstaan, koffie, ontbijt en om 7.15 uur een lesje. Het duurt 45 minuten, ik liep naar huis, douchen, omkleden en aan het werk.
Ja, twee verschillen: ik heb Lovecycle niet meer om de hoek en mijn parttime baan heb ik helaas ook niet meer. Nu ik dit intik vind ik het ineens best impactvol. Werk en sport zijn twee belangrijke en bepalende gebieden in het leven. Door de eerste voel ik me nuttig, want ik draai mee in de maatschappij en verdien mijn eigen centen. Door nummer 2 voel ik me on top of the world.
Shit man.
Dan zie ik maar weer wat schrijven doet, want eigenlijk ben ik aan het saboteren. Mezelf weliswaar. We hebben hier, wederom op 20 minuten wandelen (10 minuten fietsen), een prachtige gym waar ze van alles en nog wat aanbieden.
Het enige wat ik tot nu toe zag was: ja ze hebben Zumba, BodyJam, Sh’bam en een zwembad, maar ik wil Lovecycle.
Toch maar eens doorbreken die cycle ;).